Η ανακάλυψη του Μοσχοκάρυδου

Τα νησιά των μπαχαρικών, οι θρυλικές Μολούκες, είναι η γενέτειρα του μοσχοκάρυδου ενός μπαχαρικού με έντονη ιστορία. Το εμπόριό του βρισκόταν αποκλειστικά στα χέρια των Αράβων μέχρι και το 1512, όταν ο Βάσκο Ντε Γκάμα κατέφθασε στην περιοχή και επικήρυξε τα νησιά στο όνομα της Πορτογαλίας.  Στα χέρια των Πορτογάλων και αργότερα των Ολλανδών (από το 1602), η καλλιέργεια του μοσχοκάρυδου περιορίστηκε στα νησιά Μπάντα και Αμπόινα. Οι Ολλανδοί μάλιστα πριν την εξαγωγή τους βύθιζαν τους σπόρους του μοσχοκάρυδου σε ασβέστη για να μην αναπτύσσονται, αφού ο καρπός ήταν και ο σπόρος του δέντρου και έκαιγαν οποιοδήποτε πλεόνασμα συγκομιδής. Το σχέδιο αυτό απέτυχε ως ένα βαθμό από τα περιστέρια που μετέφεραν τους καρπούς και διένειμαν τους σπόρους στα γύρω νησιά. Παρά τις όσες προφυλάξεις, οι Γάλλοι με αρχηγό τους τον Πιερ Πουάβρ, φυγάδευσαν λαθραίους σπόρους μοσχοκάρυδου έξω από την περιοχή για να ξεκινήσουν καλλιέργειες στον Άγιο Μαυρίκιο. Η άφιξη των Άγγλων (1976) έδωσε τέλος στο μονοπώλιο του μοσχοκάρυδου, εξαπλώνοντας την καλλιέργεια του δέντρου σε άλλα νησιά των Ανατολικών Ινδιών και αργότερα στην Καραϊβική. Τη μεγαλύτερη επιτυχία στην παραγωγή μοσχοκάρυδου γνώρισε η Γρενάδα, η οποία άλλαξε τα χρώματα της σημαίας της στα χρώματα του μοσχοκάρυδου (πράσινο, κίτρινο και κόκκινο) και με το σχήμα του καρπού στην αριστερή πλευρά. Η Γρενάδα αυτοαποκαλείται σήμερα «Νήσος του μοσχοκάρυδου» και παράγει το 20% της παγκόσμιας παραγωγής.
Εκτύπωση