ΜΕΛΛΙΣΟΧΟΡΤΟ
Το φυτό μέλισσα (μελισσοβότανο, μέλισσα, αγριομέλισσα, κιτροβάλσαμο) ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae) και περιλαμβάνει δύο είδη Melissa officinalis και Melissa altissima που φύεται στην Νέα Ζηλανδία και δεν διαθέτει άρωμα λεμονιού αλλά πούδρας.

Το μελισσόχορτο έχει ύψος που κυμαίνεται από 20 εκατοστά έως 1,5m. Τα φύλλα του που μυρίζουν λεμόνι είναι ωοειδή ή έχουν σχήμα καρδιάς και τα μικροσκοπικά άνθη του είναι λευκά ή κίτρινα και έλκουν τις μέλισσες. Για να ευδοκιμήσει χρειάζεται καλά στραγγισμένο πλούσιο έδαφος.

Το μελισσόχορτο, το ιερό βότανο της Αρτέμιδος αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους αρχαίους Έλληνες που το τοποθετούσαν στις κυψέλες για να προσελκύουν τα περιπλανώμενα σμήνη των μελισσών λόγω της υψηλής περιεκτικότητας των ανθέων του σε νέκταρ.  Στην αρχαιότητα θεωρείτο το ελιξίριο της νεότητας και το χρησιμοποιούσαν αλχημιστές και ιερείς για ανάλογα σκευάσματα. Ήταν αφιερωμένο στη θεά Άρτεμις. Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για το δάγκωμα του σκορπιού και ως εμμηναγωγό. Οι Ευρωπαίες, κατά το μεσαίωνα, γέμιζαν φυλαχτά με αυτό και τα έφεραν πάνω τους ως ερωτικά γούρια. Οι Καρμελίτες καλόγεροι το χρησιμοποιούσαν από το 1611, για την παρασκευή του αλκοολούχου ποτού «το ύδωρ μελισσόχορτου» (eau de melisse des Carmes).

Η παραδοσιακή Ιατρική το έκρινε ως ένα φυτό ενεργό σε πολλούς τομείς που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία πολλών προβλημάτων, από γαστρεντερικά μέχρι δυσκολίες στον ύπνο, ακόμα και καρδιακά προβλήματα. Οι Βοτανολόγοι εφάρμοσαν επίσης βάλσαμο Μέλισσας τοπικά στην κροταφική χώρα, για την αϋπνία και τον νευρικό πόνο. Η δράση του βοτάνου είναι κατασταλτική, αντικαταθλιπτική, διεγείρει το πεπτικό, χαλαρώνει τα περιφερικά αιμοφόρα αγγεία, χαλαρώνει και αποκαθιστά το νευρικό σύστημα, δρα εναντίον των ιών και βακτηριδίων και είναι άφυσο και σπασμολυτικό. Έχει επίσης βρεθεί ότι το φυτό είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή, φαινολικά οξέα και άλλες ενώσεις οι οποίες είναι υπεύθυνες για την καταπολέμηση του έρπητα και για τις δράσεις ρυθμίσεως του θυρεοειδούς.

Τα συστατικά που περιέχει είναι πτητικό έλαιο (και σιτρονέλλα), πολυφαινόλες, τανίνες, φλαβονοειδή και ροζμαρινικό οξύ.

Το βάμμα του μελισσόχορτου χρησιμοποιείται στη βοτανοθεραπεία για την αντιμετώπιση διαταραχών του νευρικού συστήματος καθώς και για αποφυγή ανάπτυξης έλκους. Η κατανάλωσή του βοηθάει στην αντιμετώπιση του άγχους και της υπερέντασης και είναι αποτελεσματικό κατά της αϋπνίας. Παρουσιάζει έντονη αντιοξειδωτική δράση και η εξωτερική του χρήση βοηθάει στην αντιμετώπιση του έρπητα αλλά και σε πληγές και επώδυνα πρηξίματα.