Θυμάρι Το θυμάρι ή θύμιο, Thymus vulgaris, ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae).
Είναι ποώδης πολυετής θάμνος (30cm) με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω και άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Η γεύση τους είναι πολύ δυνατή, ελαφρώς καυστική και πλούσια. Φυτρώνει σε άγονους τόπους και είναι κύριο μελισσοκομικό φυτό.
Το όνομά του προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «θύω» που σημαίνει θυσιάζω ή ευωδιάζω. Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα στους βωμούς, κατά τη διάρκεια τελετών θυσίας. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό (βρέθηκε στον τάφο του Τουταγχαμών) και αρωματικό ενώ οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες και συμβόλιζε το θάρρος. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα.
Συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Εξωτερικά χρησιμοποιείται για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Έχει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντισηπτική δράση, που οφείλεται στη θυμόλη, την οποία περιέχει το αιθέριο έλαιό του και συνήθως χρησιμοποιείται για την απολύμανση πληγών.
Οι δύο βασικές ουσίες, που το συνιστούν είναι η θυμόλη και η καρβακρόλη, που περιέχει στους χυμούς του.
Το βάμμα θυμαριού στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία εξολοθρεύει το βακτήριο που σχετίζεται με την ακμή εξίσου αποτελεσματικά με τις φαρμακευτικές κρέμες. Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της δυσπεψίας και της διάρροιας, αλλά και του πονόδοντου. Είναι θερμαντικό και ανακουφίζει από μυϊκούς και ρευματικούς πόνους.
Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από τη χρήση του προϊόντος.