Η συκιά ή Συκή η καρική (Ficus carica) είναι δικοτυλήδονο φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Μορεοειδών.  Αποτελούσε αρχικά αυτοφυές δέντρο της Δυτικής Ασίας (περιοχή σημερινού Αφγανιστάν) και η άφιξή του στον Ελλαδικό και τον ευρύτερο μεσογειακό  χώρο χάνεται στα βάθη της προϊστορίας (πριν από τους Ομηρικούς Χρόνους). Η μυθολογία την συνδέει με την Θεά Αθηνά η οποία δώρισε το πολύτιμο αυτό φυτό στους Αθηναίους όταν η πόλη  θρηνούσε  την αρπαγή  της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Άλλες μυθολογικές αναφορές θέλουν το δέντρο αυτό να αποτελεί την τελευταία μορφή του Συκέα, του μοναδικού Τιτάνα που επέζησε από τη θρυλική μάχη και  έμεινε στον κόσμο των ανθρώπων ως δέντρο μαχητικό και  δυναμικό. Το φυτό αυτό ήταν αναμφισβήτητα συνδεδεμένο με τη μάχη, αφού ο καρπός του, χάρις στις θρεπτικές του ιδιότητες αποτελούσε μόνιμο εφόδιο των πελταστών – στρατιωτών με ελαφρύ οπλισμό  που διένυαν τεράστιες αποστάσεις καθημερινά. Τόση ήταν η σημασία του δέντρου αυτού ώστε οι «συκοφάντες»  να καταγραφούν στην ιστορία ως οι καταδότες όσων προσπαθούσαν να εξάγουν παράνομα τον καρπό αυτό έξω από την πόλη της Αθήνας.
              Τα φύλλα του ήταν ιδιαίτερα ευεργετικά για την υγεία και συνδέονταν με τη θεραπεία μιας ευρύτατης γκάμας ασθενειών και παθήσεων. Οι αναφορές της θεραπευτικής βοτανολογίας για τη χρήση των φύλλων συκής βρίθουν, με συνταγές που αφορούν:
•    θεραπείες για την ψωρίαση και άλλες παθήσεις του δέρματος όπως το έκζεμα και η λεύκη όπου εφαρμόζεται κατάπλασμα από βρασμένα φύλλα.
•    τις κατευναστικές επιδράσεις του φύλλου αυτού για έλκη (πληγές) του βλεννογόνου – όπως είναι οι γνωστές σε όλους μας αύθες ενώ καταπολεμά και την κακοσμία του στόματος.  
 καταστάσεις παθήσεων του ανώτερου αναπνευστικού (από βρογχίτιδα μέχρι απλό βήχα), ως αφέψημα από βρασμένα και σουρωμένα φύλλα
•    σε ασβεστώσεις των νεφρών και του ήπατος (έως και κιρρώσεις) και
•    σε μεταβολικές παθήσεις (υπέρταση, υπερτριγλυκεριδαιμία).
•    Άλλες χρήσεις του αναφέρουν την αιμόσταση με ενδείξεις όπως η ρινορραγία.
               Τα πιο πρόσφατα μάλιστα ερευνητικά ευρήματα αποκαλύπτουν την πολύτιμη δράση του φύλλου αυτού στην ρύθμιση του σακχάρου του αίματος μειώνοντας την απαιτούμενη δόση ενέσιμης  ινσουλίνης στους Διαβητικούς Τύπου Ι.
              Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ροφήματος όπως ακριβώς και τα υπόλοιπα τσάγια
               Η χρήση τους στη μαγειρική συνοδεύει συνήθως το κρέας και το ψάρι όπου η ενζυμική τους σύσταση μαλακώνει και μεστώνει τους ιστούς βελτιώνοντας την υφή του φαγητού (βλ συνταγές). Μία παραδοσιακή, άλλωστε, μέθοδος προετοιμασίας του κρέατος είναι και αυτή της κάλυψής του με φύλλα συκής ώστε να μαλακώσουν οι ιστοί του. Η μυρωδιά και γεύση του φύλλου αυτού προσδίδει στο φαγητό μια μεσογειακή νότα και χρησιμοποιείται σε γκουρμέ συνταγές σε Γαλλία και άλλες χώρες της Ευρώπης.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.