Αψιθιά φυτό ( Artemisiae herba conc ) ( Mugwort herb cut )

artemisia_absinthium_p1210748Αψιθιά (Artemisia absinthium). Η αψιθιά γνωστή και ως πέλινο, αγριαψιθιά, αρτεμισία, αψίνθιον, απιστιά, πισιδία, λεβιθόχορτο, τραχούρι, δρακόντιο, μελιτίνη, μυρμηγκοβότανο (Αγγλικά: Mugwort, Common wormwood, Sweet annie, Sweet wormwood) είναι φυτό που περιλαμβάνει πολλά είδη από τα οποία φαρμακευτικές ιδιότητες διαθέτει μόνο η Artemisia absinthium (Αρτεμισία το Αψίνθιο) που ανήκει στην οικογένεια των Σύνθετων (Asteraceae).

Είναι πολυετές, φρυγανώδες φυτό εξαιρετικά σπάνιο, που φτάνει τα 1.2m με φύλλα φτερωτά αποτελούμενα από λογχοειδή τμήματα. Η κάτω επιφάνεια των φύλλων είναι πρασινωπή και η πάνω λευκό-μεταξωτή και όλο το φυτό καλύπτεται από αργυρόχρωμο χνούδι και τα άνθη είναι μικρά, σφαιρικά, κιτρινοπράσινα. Είναι αυτοφυές σε άγονους και βραχώδεις τόπους και φύεται στις περιοχές της Μεσογείου και σε όλα τα εύκρατα μέρη.

Οι Αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν «Αρτεμισία» και την είχαν αφιερώσει στην θεά Άρτεμη γιατί τη χρησιμοποιούσαν οι παρθένες της εποχής εκείνης για εμμηναγωγό και το όνομα της κατά τον Πλίνιο σημαίνει υγεία. Ο Διοσκουρίδης την ονόμαζε «βαθύπικρον» και τη σύστηνε κατά της ανορεξίας και των ίκτερων, σε αφέψημα και σε έγχυμα. O Θεσσαλός (1ος αι. μ.Χ.) και ο Γαληνός, τη χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, δηλ. της ελονοσίας. Από την αψιθιά παράγονταν το αψέντι, ένα δημοφιλές ποτό στη Γαλλία το 19ο αιώνα. Το αψέντι είναι τοξικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η παρατεταμένη χρήση του προκαλεί εκφυλισμό των νεύρων (αψεντισμό), για αυτό και το ποτό αυτό έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Ο αψεντισμός προκαλείται από ένα αιθέριο έλαιο του αψινθίου, το θούιον, που είναι δηλητηριώδες. Παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα σαν ένα από τα κύρια αρωματικά συστατικά του βερμούτ (το wermut προέρχεται από τη γερμανική λέξη για την αψιθιά). Κατά το Μεσαίωνα απέδωσαν αρκετές «μαγικές» ιδιότητες στην αψιθιά, όπως ότι η ύπαρξη της στο σπίτι προφυλάσσει από τα κακά πνεύματα. Σαν λαϊκό φάρμακο είχε μεγάλη φήμη ως τονωτικό, εναντίον της φυματικής πνευμονοπάθειας, της αναιμίας και της αρθρίτιδας και ως εκτρωτικό.

Το βότανο δρα ως πικρό τονωτικό, ανθελμινθικό, αντιφλεγμονώδες, αντισηπτικό, αντιπυρετικό, παυσίπονο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν χρειαζόμαστε ένα διεγερτικό του πεπτικού συστήματος. Οι πικρές ουσίες που περιέχει και τα πτητικά έλαια διεγείρουν την έκκριση των πεπτικών υγρών και για τον λόγο αυτό η Αρτεμισία συστήνεται όταν κόβεται η όρεξη. Βοηθά την πέψη με την πικρή διέγερση των πεπτικών υγρών και ταυτόχρονα περιέχει ένα άφυσο έλαιο. Διαθέτει ήπια νευροτονωτική δράση που βοηθά σε περιπτώσεις κατάθλιψης και μειώνει την ένταση, εξ αιτίας της ύπαρξης του πτητικού ελαίου, για αυτό πρέπει να προσέξουμε να μην έχουμε απώλεια αυτού του συστατικού κατά την παρασκευή του εγχύματος. Η Αρτεμισία επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εμμηναγωγικό αφού βοηθά στην εξομάλυνση της έμμηνης ρύσης. Το χρησιμοποιούν για τον ζαχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκία και ραχιτισμό.

Η αψιθιά είναι υπερβολικά πικρή, έντονα αρωματική, ξηραντική και αρκετά ψυχρή. Είναι πλούσια σε αιθέρια έλαια (αψινθόλη, θουγίονη, ισοβαλερικό οξύ), πικρά τερπένια, φλαβονοειδή γλυκοσίδια. τανίνες, πυρίτιο, αντιβιοτικό, πολυακετυλένια, ινουλίνη και υδροξυκουμαρίνες.

Η χρήση όμως σε μεγάλες δόσεις για παρατεταμένο χρονικό διάστημα δεν ενδείκνυται γιατί μπορεί να προκαλέσει δηλητηριάσεις, οι οποίες συνοδεύονται με πέσιμο της πίεσης του αίματος, βραδυκαρδία και αρρυθμία των παλμών της καρδιάς. Οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι βλαστοί ακόμα αποκρούουν τα έντομα και τα ποντίκια. Αποθαρρύνει τους γυμνοσάλιαγκες και τα έντομα και για αυτό σήμερα χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοαπωθητικών.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.
Εκτύπωση