Αριστολοχία (Aristolochia). Η αριστολοχία γνωστό και ως δρακόχορτο, λεμονόχορτο, αμπελοκλάδι (Αγγλικά: Snakeroot, Round-leaved Birthwort) είναι γένος λουλουδιών στο οποίο ανήκουν πάνω από 500 είδη μερικά από τα οποία είναι η Aristolochia rotunda (Αριστολοχία η στρογγυλή), η Aristolochia cretica (Αριστολοχία η κρητική), η Aristolochia elegans, η Αristolochia gigantea, η Aristolochia sempervirens, η Aristolochia longa (Δακτυλίτις) και η Aristolochia clematitis τα οποία ανήκουν στην οικογένεια των Αριστολοχιοειδών (Aristolochiaceae).

Είναι ποώδη, θαμνώδη ή και αναρριχώμενα πολυετή φυτά ύψους 50cm και θεωρούνται από τα πλέον δηλητηριώδη. Η ρίζα είναι μακριά με διάφορες διακλαδώσεις, από την οποία βγαίνουν οι βλαστοί. Τα φύλλα της είναι στρογγυλά και ως επί το πλείστον υποπράσινα, πολύ λεπτά και αγκαλιάζουν το βλαστό δίνοντας την εντύπωση ότι αυτός εξέρχεται μέσα από τα φύλλα. Ο μίσχος είναι μικρός και υποτυπώδης και τα φύλλα της μοιάζουν σαν λεπτό βελούδο με χρώμα πράσινο προς λαχανί. Τα άνθη είναι σωληνωτά, μικρά, κίτρινου χρώματος στους σωλήνες και μπλε σκούρο προς μαύρο στα πέταλα και βγαίνουν από τη βάση των φύλλων. Ο καρπός είναι μεγάλος σαν καρύδι και στρογγυλός. Είναι είδος παραμεσογειακό που εκτείνεται μέχρι τους πρόποδες των Άλπεων.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν για τα δαγκώματα των φιδιών, η δε σχολή του Ιπποκράτη για τοκετούς. Σε πολλά θεματικά λεξικά αναφέρεται ότι το βοτανικό όνομα προήλθε από τις ελληνικές λέξεις «άριστος» και «λοχεία», που σημαίνει «άριστη γέννα» και αναφέρεται στη παραδοσιακή χρήση του φρέσκου χυμού του φυτού για την πρόκληση τοκετού. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Ιπποκράτης το θεωρούσε χρήσιμο στη θεραπεία γυναικών που έπασχαν από έλκη ή πόνους στα πλευρά και ο Θεόφραστος (372-286 π.Χ.) αναφέρει ότι το φυτό χρησιμοποιούνταν για να θεραπεύει ανωμαλίες της μήτρας, δαγκώματα ερπετών και πληγές στο κεφάλι. Ο Διοσκουρίδης, τον 1ο αιώνα μ.Χ., πρώτος συνιστούσε το φυτό σαν βοήθημα στον τοκετό και για τα δεινά των γυναικών. Ο Πλίνιος, σύγχρονος του Διοσκουρίδη, πίστευε ότι, αν λαμβάνονταν με βοδινό κρέας αμέσως μετά από τη σύλληψη, θα επισφράγιζε τη βεβαιότητα της γέννησης ενός αρσενικού παιδιού. Σύμφωνα με τον Θεόφραστο, γερό μελίρρυτο κρασί, στο οποίο είχαν προστεθεί κομμάτια από τη ρίζα της Αριστολοχίας, προκαλούσε ύπνο. Ακόμα σύμφωνα με το μύθο τα φύλλα της γιάτρεψαν τον Άδη τον οποίο τραυμάτισε ο Αμφιτρύων.

Δινόταν στις γυναίκες στη προσπάθεια να αποβάλουν τον πλακούντα μετά τη γέννα. αλλά καθώς το αριστολοχικό οξύ αποτελεί δηλητήριο, οδήγησε στο θάνατο κάποιες από αυτές τις γυναίκες αν και το αριστολοχικό οξύ θεωρείται ότι γιατρεύει τις πληγές ή τα τσιμπήματα των φιδιών με θεαματικό τρόπο. Αφεψήματα από αριστολοχία κινητοποιούν την παραγωγή των λευκών αιμοσφαιρίων και αυξάνουν τη δραστηριότητά τους. Επιπλέον, περιέχει ένα απολυμαντικό που στραγγίζει τα υγρά των πληγών γιατρεύει τις χρόνιες πληγές και τα τραύματα ενώ επουλώνει τα καρκινώματα του δέρματος αυξάνοντας τη ζωτικότητα των κυττάρων.

Όλες οι αριστολοχίες έχουν αρωματική οσμή, ενώ στη γεύση μοιάζουν με κινίνη. Από τα φυτά αυτά βγαίνει το αρωματικό λάδι, παλμιτυλοστερίνη και το αριστολοχικό οξύ, που είναι μίγμα αλκαλοειδών ουσιών. Το εκχύλισμα του χρησιμοποιείται από τους ερευνητές για πολλές περιπτώσεις καθώς περιλαμβάνει πολλές χημικές οργανικές ενώσεις, που χρησιμοποιούνται στη φαρμακοποιία.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.