Αλόη ( Aloe capensis conc ) ( Aloes cape cut )

aloe_vera_flower_insetΑλόη ( aloe vera) Στο γένος της αλόης «Το θαύμα της Φύσης» ανήκουν πάνω από 350 είδη που ανήκουν στην οικογένεια των Κρινοειδών (Aloaceae). Τα κυριότερα είδη, που χρησιμοποιούνται για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες είναι η Aloe capensis, η Aloe arborescens, η Aloe chinensis, η Αloe barbarensis (vera), Aloe variegata.

Σχετικά με το όνομα της υπάρχει αβεβαιότητα όσον αφορά τη σημασία του, από την ελληνική λέξη αλς-αλός, ουσία αλμυρή όπως η θάλασσα, ή από την εβραϊκή «hatal» και την αραβική «alloen» λαμπερή, διαυγής και πικρή, ως προς τη γεύση του χυμού της, λόγω της παχύρευστης ρητινώδης ουσίας που βγαίνει από τα φύλλα της.

Είναι πολυετή φυτά, τα οποία συναντάμε από μικροσκοπικά (ποώδη, θαμνώδη) ύψους 30-150cm μέχρι γιγάντια δέντρα με ύψος αρκετά μέτρα, που αντέχουν στη ξηρασία. Τα φύλλα του είναι σαρκώδη, παχιά, έχουν σκληρή, κηρώδη επιφάνεια και μπορούν να φτάσουν σε μήκος από 50cm και πάνω, έχουν πλάτος 10-20cm και πάχος περίπου 5cm. Είναι διαμορφωμένα σαν ξίφος, γκριζοπράσινα με λευκά στίγματα και φυτρώνουν κατευθείαν από τη βάση, χωρίς μίσχο και κυκλικά. Από το κέντρο βγαίνει ένα στάχυ λουλουδιών με ζωηρά χρώματα: κόκκινο, καστανοκόκκινο, κίτρινο, πράσινο, λευκοπράσινο, πορτοκαλί, ανάλογα με την ποικιλία του φυτού. Η Αλόη σήμερα είναι αυτοφυής στην Αφρική, στην Κεντρική και Νότια Αμερική, στο νότο των Η.Π.Α, στα νησιά της Καραϊβικής, στην Κούβα, στη Βραζιλία, στα Κανάρια νησιά και στις περιοχές της Μεσογείου. Στην Ελλάδα ευδοκιμούν λίγα μόνο είδη της.

Από την αναφορά της Βίβλου στην απομάκρυνση του Χριστού από το σταυρό και του τυλίγματος του σώματος του με Αλόη και μύρο (Ιωάννης 19:39) βρίσκουμε την Αλόη μυστηριωδώς σε κάθε φάση της ιστορίας με πολλές καταθέσεις στις μεγάλες ιατρικές τιμές της. Ο Τζωρτζ Έμπερς, το 1862, ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την αρχαία καταγωγή της Αλόης, σε έναν πάπυρο του 2500 π.Χ., ο οποίος ήταν στην ουσία μια συλλογή από θεραπείες με βότανα. Η Αλόη υποστηρίχτηκε με τέτοιο σεβασμό στην Αίγυπτο ώστε θεωρήθηκε το «φυτό της αθανασίας» και σύμφωνα με την παράδοση στην Αρχαία Αίγυπτο η Νεφερτίτη και η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσαν τον θρεπτικό χυμό της Αλόης Βέρα για την καθημερινή τους περιποίηση ενώ συνόδευε τους νεκρούς Φαραώ τόσο σαν υλικό για το βαλσάμωμα όσο και στον δρόμο τους προς την κοιλάδα των Βασιλέων. Έλληνες και ρωμαίοι γιατροί, όπως ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, την χρησιμοποιούσαν με σπουδαία αποτελέσματα και σύμφωνα με την παράδοση, ο Αριστοτέλης έπεισε τον Μέγα Αλέξανδρο να κατακτήσει το νησί Σοκότρα στον Ινδικό Ωκεανό, για να εξασφαλίσει άφθονη ποσότητα φυτών Αλόης, για να γιατρεύει τους τραυματισμένους στρατιώτες του. Κατά τη διάρκεια των θρυλικών ταξιδιών του στην Ανατολή, μεταξύ των πολλών θαυμάτων που καταγράφηκαν από τον Marco Polo ήταν και οι περιγραφές των πολλών εφαρμογών των φυτών Αλόη. Σε καρδιακές παθήσεις, σε πολλές από τις θεραπείες των Ατζέκων, είναι γνωστό ότι η Αλόη ήταν ο αποτελεσματικός παράγοντας. Αυτά τα βοτανικά φάρμακα των Ατζέκων μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη από τους Ισπανούς, κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα όπου ιδρύθηκε η σύγχρονη δυτική ιατρική. Στις Ινδίες πιστεύουν ότι η Αλόη ήρθε στη γη ως δώρο από τον κήπο της Εδέμ.

Τα κύρια συστατικά των φυτών της αλόης είναι τα εξής:
1.    ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ: Α, C, E βιταμίνες που ενεργοποιούν τις διαδικασίες αυτοκαθαρισμού του οργανισμού και είναι γνωστές ως αντιγηραντικές. Βοηθούν στην ανάπτυξη υγιούς δέρματος, μαλλιών, δοντιών, ούλων και ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού απέναντι στους ιούς αλλά και προλαμβάνουν τις καρκινογενέσεις που γίνονται καθημερινά μέσα στον οργανισμό μας. Βελτιώνουν την ενεργητικότητα μας και βοηθούν την γονιμότητα
2.    ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ: της ομάδας Β (Β1, Β2, Β3, Β6, Β12 και φυλλικό οξύ). Πολύτιμες βιταμίνες βοηθούν στην καλή καρδιακή λειτουργία, την όραση, την καλή λειτουργία του νευρικού και μυϊκού συστήματος, βελτιώνουν τη μνήμη, τη συγκέντρωση και την ισορροπία. Θεωρούνται ως φυσικό ηρεμιστικό του οργανισμού και είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση της αναιμίας.
3.    ΣΑΛΥΚΙΛΙΚΟ ΟΞΥ: το βασικό συστατικό της ασπιρίνης, που έχει παυσίπονη δράση.
4.    ΜΑΛΙΚΟ ΟΞΥ: το οποίο βοηθάει τους σακχαροδιαβητικούς να ρυθμίσουν το σάκχαρο στο αίμα τους.
5.    ΣΑΠΩΝΙΝΗ: φυσική ουσία με καθαριστικές και αντισηπτικές ιδιότητες.
6.    ΛΙΓΝΙΝΗ: που παίζει ρόλο στο μεταβολισμό, την παχυσαρκία και βελτιώνει τη διεισδυτικότητα των καλλυντικών προϊόντων στο δέρμα.
7.    ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ: αντισηπτικά, βακτηριοκτόνα
8.    ACEMANNAN: ένα από τα θαυματουργά συστατικά, το οποίο δίνεται σε περιπτώσεις σκλήρυνσης κατά πλάκας. Δρα σαν ισχυρός αντιφλεγμονώδης παράγοντας. Διεγείρει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Βοηθάει στην εξόντωση βακτηριδίων, ιών, μυκήτων και παρασίτων. Βοηθάει στην απορρόφηση του νερού. Βελτιώνει τον συνολικό μεταβολισμό και τη λειτουργία του κυττάρου. Διεγείρει τη δραστηριότητα του μυελού των οστών. Βελτιώνει την αλλεργική συμπεριφορά του οργανισμού. Διεγείρει την παραγωγή ινοβλαστών για την απελευθέρωση κολλαγόνου. Προκαλεί λιπαντική δράση στις αρθρώσεις. Επισκευάζει τα τοιχώματα των κυττάρων ώστε να γίνεται σωστά η ανταλλαγή των ουσιών. Διορθώνει τα τοιχώματα του εντέρου ώστε να μην τραβάει τοξίνες στο αίμα
9.    ΜΕΤΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΧΝΟΣΤΟΙΧΕΙΑ: ασβέστιο που σε συνδυασμό με το μαγνήσιο ρυθμίζει τη λειτουργία της καρδιάς και είναι απαραίτητο για την πήξη του αίματος, μαγνήσιο που βοηθάει στην ομαλή λειτουργία της καρδιάς, των νεύρων, των μυών και των οστών, νάτριο, κάλιο, χαλκός, σίδηρος, ψευδάργυρος, μαγγάνιο και θείο.
10.    ΑΜΙΝΟΞΕΑ: 18 αμινοξέα από τα οποία τα 8 είναι τα βασικά αμινοξέα, που ο ανθρώπινος οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει μόνος του υπάρχουν σε αφθονία στην αλόη.
11.    ΕΝΖΥΜΑ: η αμυλάση διασπά τους υδατάνθρακες για την καλύτερη πέψη τους, η λιπάση διευκολύνει την διάσπαση και απορρόφηση του λίπους, η φωσφοκινάση έχει σαν προορισμό της να μεταφέρει φώσφορο και βοηθάει στην επιδιόρθωση των μυών, η κρεατινίνη δίνει ενέργεια στους μύες και μειώνει την κόπωση, η καταλάση αποτρέπει τον σχηματισμό ελευθέρων ριζών.
12.    ΑΝΘΡΑΚΙΝΟΝΕΣ: έχουν αναλγητικές, αντιβακτηριδιακές, αντιμυκητιασικές, αντιιικές, αντιβιοτικές, αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Πρόκειται για συστατικά που δρουν σαν φυσικά αντιβιοτικά και αποτελούν μια ασπίδα προστασίας ενάντια σε μύκητες, βακτηρίδια και ιούς
13.    ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ: φυσική κορτιζόνη
14.    ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ: βοηθούν στο να έρθει η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια στις φυσιολογικές τιμές
15.    ΓΛΥΚΟΖΑΜΙΝΗ: θεωρείται αναμφισβήτητα αποτελεσματική στην προστασία των χόνδρων των αρθρώσεων καθώς αποτελεί την λιπαντική τους ουσία.
16.    ΓΑΛΑΚΤΟΖΑΜΙΝΗ: σε συνεργασία με τη Γλυκοζαμίνη βοηθάνε στην αρθρίτιδα.

Τις περισσότερες φορές η αλόη χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό σε διάφορους ερεθισμούς του δέρματος, όπως εγκαύματα, κάλους, ουλές και έρπη. Η αλόη απορροφάται γενικότερα από το νερό και έτσι το δέρμα επουλώνεται γρήγορα, ενυδατώνοντας το και αυξάνοντας την παραγωγή κολλαγόνου. Θεωρείται αποτελεσματική θεραπεία για την αντιμετώπιση της ακμής, επιβραδύνοντας τη γήρανση του δέρματος. Ακόμα καταπολεμά τη φαγούρα, τις δερματικές αλλεργίες, τα τσιμπήματα εντόμων, τα εκζέματα και τις μυκητιάσεις. Η δράση της όμως δεν είναι μόνο εξωτερική αλλά και εσωτερική. Φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, περιορίζει τους μυϊκούς πόνους, τους κολικούς και τις κρίσεις άσθματος. Ακόμα τονώνει την πεπτική λειτουργία και καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα ενώ ταυτόχρονα ενισχύει το ανοσοποιητικό, για αυτό και χρησιμοποιείται σε ασθενείς με AIDS και καρκίνο.

ALOE VERA
Η αλόη η γνήσια (Aloe vera) ένα είδος εύχυμου φυτού που κατά πάσα πιθανότητα κατάγεται από τη Βόρεια Αφρική, τις Κανάριους Νήσους και το Πράσινο Ακρωτήρι. Η Αλόη η γνησία μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα και συναντάται ευρέως στην Αφρική και άλλες άνυδρες περιοχές. Η Αλόη η γνησία είναι ένα φυτό που φτάνει γύρω στα 60 έως 100cm σε ύψος. Τα φύλλα είναι παχιά και σαρκώδη, πράσινα προς το πράσινο-γκρι, με ορισμένες ποικιλίες να εμφανίζουν λευκά στίγματα στις επιφάνειες των φύλλων. Το περίγραμμα των φύλλων έχει μικρά λευκά αγκάθια. Βγάζει άνθη το καλοκαίρι, τα οποία κρέμονται από ένα και μόνο βλαστό που φτάνει τα 90cm σε ύψος. Τα άνθη έχουν σωληνοειδή μορφή, με κίτρινη στεφάνη που φτάνει γύρω στα 2 έως 3cm.

Όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά, ο κίτρινο-πράσινος χυμός ο οποίος ως επί το πλείστον εκκρίνεται όταν κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός και το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου, είτε αυτό τεμαχιστεί ή συνθλιβεί, είναι καταπραϋντικό και λέγεται ότι βοηθά στην επούλωση.

Χρησιμοποιείται στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής και στης οικιακής χρήσης πρώτες βοήθειες. Τόσο ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός (ζελέ) όσο και η κίτρινη ρητινοειδής αλοΐνη χρησιμοποιούνται εξωτερικά για να ανακουφίσουν το δέρμα από τραυματισμούς και δερματικές δυσφορίες. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόης βέρα συνήθως πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες). Το ζελέ που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για την ανακούφιση σε μικρής σπουδαιότητας εγκαύματα, πληγές, και διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα και η δερματοφύτωση.

ALOE CAPENSIS
Το φυτό Aloe Capensis φυτρώνει στις άγριες περιοχές. Γι’ αυτό το λόγο, μπορεί να αναπτύξει ένα ανοσοποιητικό σύστημα για το ίδιο. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα συστατικά του Aloe Capensis είναι 200% πιο εμπλουτισμένα από την Aloe Vera. Το δυνατό σημείο για την ευημερία του Aloe Capensis είναι η βλάστηση του στις άγριες περιοχές και η συνύπαρξη του με άλλα φυτά και οργανισμούς, καθώς πρέπει να προστατευθεί από τα παράσιτα και άλλους κινδύνους. Χρησιμοποιείται στις θεραπείες του δέρματος και τις βλάβες από την ακτινοβολία, όπως τα εγκαύματα από τον ήλιο και είναι ιδανικό για τη φροντίδα εγκαυμάτων 2ου και 3ου βαθμού. Εφαρμόζεται ακόμα σε μυϊκές θλάσεις με αρθρίτιδα και σε  μεγάλους μώλωπες ενώ ταυτόχρονα αναζωογονεί τους τεντωμένους και κουρασμένους μύες.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.
Εκτύπωση