Σιναπόσπορος Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Το φυτό μπορεί να φτάσει το ένα μέτρο ύψος. Έχει στενά, λοβοειδή φύλλα, βοτρυώδεις ταξιανθίες με έντονα κίτρινα άνθη και λοβούς που περιέχουν κοκκινο-καφετιούς σπόρους. Οι σπόροι αλέθονται και από τη σκόνη τους φτιάχνεται η μουστάρδα. Από άλλο είδος τους σιναπιού (Brassica alba) παράγεται η λευκή μουστάρδα. Τα φύλλα και οι σπόροι του κόβονται προτού ωριμάσουν τελείως και αποξηραίνονται. Το σινάπι έχει θερμαντικές και αντιβιοτικές ιδιότητες. Με τους σπόρους του φτιάχνονται καταπλάσματα για τους ρευματισμούς, τους μυϊκούς πόνους και τις χιονίστρες. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες. Τα νεαρά φύλλα του τρώγονται ωμά, μαζί με κάρδαμο, ή προστίθενται σε σαλάτες.