Θυμάρι (Thymus capitatus) Φρυγανώδης, μικρός θάμνος, ύψους 0,10-0,30 μ., με σκληρά και όρθια κλαδιά. Τα φύλλα του είναι μικρά και σκληρά, τα δε άνθη ρόδινα, εμφανιζόμενα την άνοιξη μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου.
Είναι κοινότατο στην Ελλάδα. Θα τον συναντήσουμε σε χαμηλά υψόμετρα πάντοτε, σε άγονους, πετρώδεις και ξηρούς τόπους.
Το όνομα έχει τη ρίζα του στη λέξη θυμός, που πιθανόν σημαίνει δύναμη λόγω των ισχυρών ιδιοτήτων του φυτού, ή στη λέξη θύω (= θυσιάζω, προσφέρω).
Η φαρμακευτική του χρήση είναι γνωστή στους αρχαίους ιατρούς. Ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης το αναφέρουν ως θύμο.
Το θυμάρι χρησιμοποιείται για την άρτυση διαφόρων φαγητών. Θεωρείται επίσης άριστο μελιτογόνο και φαρμακευτικό φυτό. Το περίφημο θυμαρίσιο μέλι έχει ευχάριστα έντονο άρωμα χάρις στο θυμάρι.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του θυμαριού οφείλονται στο θυμέλαιο, ένα αρωματικό αιθέριο έλαιο με ιδιότητες στυπτικές, τονωτικές, αντισπασμωδικές, αποχρεμπτικές, στομαχικές και αποσμητικές. Το θυμέλαιο παραλαμβάνεται από τις ανθισμένες κορυφές του φυτού με απόσταξη.