Κρόκος (Crocus sativu) Φυτό βολβώδες, πολυετές, με σφαιρικό βολβό. Έχει 6-10 φύλλα στενά και μακριά σαν νήματα, μήκους 50 εκατοστών, με βλεφαριδωτά χείλη. Κάθε βολβός δίνει 1-2 άνθη, ιώδη, πολύ αρωματικά, τα οποία εμφανίζονται το τέλος του καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.
Στην Ελλάδα απαντάται μόνο υπό την καλλιεργημένη μορφή, κυρίως στην περιφέρεια της Κοζάνης. Η ονομασία του οφείλεται στη λέξη κρόκη που σημαίνει κλωστή. Από τους αρχαίους χρόνους χρησιμοποιούταν ως φυτό φαρμακευτικό. Η ινδική ιατρική, ο Όμηρος, ο Ιπποκράτης, ο Θεόφραστος κ.ά ασχολούνται με το φυτό αυτό, οι δε αρχαίοι ιατροί το χαρακτηρίζουν ως τον βασιλιά των φυτών. Τα στίγματα του άνθους αποξηραίνονται και αποτελούν τον κρόκο του εμπορίου, που είναι γνωστός ως ζαφορά, σοφράνα, σαφράνι, σαφρά και χρησιμοποιείται σαν ουσία χρωστική, αρωματική και , κυρίως, φαρμακευτική (εμμηναγωγός, καταπραϋντική, αντισπασμωδική, τονωτική).