Τριαντάφυλλα κίτρινα ( Rosae centifolliae yellow tot ) ( Rosebuds yellow whole )

Η Τριανταφυλλιά ή Ροδή (Rosa), είναι ένα πολυετές φυλλοβόλο φυτό (αναρριχώμενο ή θάμνος), που ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae) με πάνω από 100 γνωστά είδη. Πολλές ποικιλίες και υβριδικά είδη όπως η ποικιλία Centifolia  (Εκατοντάφυλλη) δημιουργήθηκαν για βελτιωμένο άρωμα, ομορφιά και αντοχή σε κλιματικές αντιξοότητες. Η τριανταφυλλιά ευδοκιμεί σε εύκρατα κλίματα, ωστόσο λίγα είδη είναι γηγενή της Ευρώπης, ενώ τα περισσότερα κατάγονται από την κεντρική Ασία (περιοχή του σημερινού Ιράν). Ως γενέτειρα της ήμερης τριανταφυλλιάς θεωρείται σήμερα η Βόρεια Περσία (σημερινό Ιράν) ή η περιοχή Φαριστάν στον Περσικό Κόλπο όπου, σύμφωνα με το θρύλο, ένας άγνωστος κηπουρός δημιούργησε από το Κυνόροδο (Dog rose) την πρώτη ήμερη τριανταφυλλιά. Από εκεί το τριαντάφυλλο διαδόθηκε από την Μεσοποταμία στην Παλαιστίνη και από την Μικρά Ασία στην Ελλάδα. Ετυμολογικά η ονομασία ρόδο προέρχεται κατά τους μεν, από το γεγονός ότι το τα τριαντάφυλλα κατά τους προϊστορικούς χρόνους είχαν αρχικά χρώμα κόκκινο και «ρόδον» στα αρχαία ελληνικά σημαίνει κόκκινο - κατά άλλους πάλι από την αιολική ονομασία «βρόδον» και από εκεί από την αρχαία περσική «wrd- (wurdi)», την αβεστιανή «varəδa», τη σογδιανή «ward», την παρθιανή «wâr», όλες διάλεκτοι με καταγωγή από το σημερινό Ιράν.
Η μυθολογία έχει εμπνευστεί ιδιαίτερα από την ομορφιά και την ευωδία αυτού του άνθους. Το άγριο τριαντάφυλλο φύτρωσε από το νέκταρ που έχυσε κατά λάθος στον Όλυμπο ο αρχαίος θεός Πάθος και το χρώμα τους έγινε κόκκινο από το αίμα της θεάς Αφροδίτης κατά την καταδίωξη του Άρη για να σώσει από τα χέρια του τον Άδωνη. Πατώντας με τα γυμνά της πόδια πάνω στα αγκάθια της, το αίμα της πότισε τις ρίζες του φυτού και έκτοτε τα άνθη του φυτού βάφτηκαν κόκκινα. Στο Χριστιανισμό το ρόδο, αφιερωμένο στην Παναγία, συμβολίζει την αγνότητα, κατά τους Μουσουλμάνους το δε  τριαντάφυλλο φύτρωσε όταν έσταξε στη γη ο ιδρώτας του Μωάμεθ. Ένα τριαντάφυλλο κρέμονταν παραδοσιακά πάνω από το τραπέζι κατά το μεσαίωνα για να συμβολίσει την ιερότητα και την αμοιβαία εμπιστοσύνη των επί της τραπέζης παριστάμενων. Αν και οι θεραπευτικές χρήσεις της τριανταφυλλιάς σήμερα περιορίζονται εσφαλμένα στις χρήσεις του κυνόροδου, στη Μεσαιωνική Ευρώπη τα τριαντάφυλλα που καλλιεργούνταν στους κήπους προορίζονταν, ως επί το πλείστον, για τις ποικίλες γαστρονομικές και θεραπευτικές του χρήσεις παρά για τις καλλωπιστικές του ιδιότητες. Στην Κίνα κάποια είδη τριαντάφυλλου χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα για να θεραπεύσουν την διάρροια. Στη Βρετανική Φαρμακοποιία, το βάμμα τριαντάφυλλου χορηγούνταν για τον πονόλαιμο και ως στυπτικό μέσο. Οι αυτόχθονες της Αμερικής, χρησιμοποιούσαν διάφορα μέρη του φυτού για πληθώρα παθήσεων όπως κρύωμα, πυρετό, διάρροια, γρίπη, στομαχικές διαταραχές. Οι γιατροί της αρχαιότητας χρησιμοποιούσαν το ροδόνερο για την θεραπεία από νευρικές παθήσεις, έκαιγαν τα πέταλα για την αντιμετώπιση πνευμονικών παθήσεων με εισπνοές, με το εκχύλισμά τους θεράπευαν ασθενείς με καρδιακές και νεφρικές παθήσεις. Το αιθέριο έλαιο ήταν έκτοτε γνωστό για την ιδιότητά του να ισορροπεί τις νευρικές λειτουργίες και να προκαλεί αίσθημα ευεξίας. Κατά την λαϊκή ρήση και τις πεποιθήσεις διαφόρων αυτοχθόνων λαών ανά τον κόσμο, το ρόδο ήταν «ευεργετικό από το δέρμα ως την ψυχή του ανθρώπου». Οι Ρωμαίοι, εκτιμούσαν ιδιαίτερα τις αισθαντικές και χαλαρωτικές ιδιότητες των ρόδων και σκορπούσαν μαδημένα τριαντάφυλλα για την ευχαρίστηση των αισθήσεων και των νεύρων ένα έθιμο που μάλλον καθιερώθηκε και επιβιώνει σήμερα με τη μορφή των ποτ πουρί.
Στη γαστρονομία τα ροδοπέταλα χρησιμοποιούνταν για να αρωματίσουν και να στολίσουν φαγητά, παρασκεύαζαν από αυτά κρασί, ζελέ – πλούσιο σε βιταμίνη C, το σιρόπι τους αποτελούσε εξαίρετη γεύση σε γλυκά, ροφήματα και σαλάτες. Ακόμα και σήμερα το σιρόπι τριαντάφυλλου αποτελεί το βασικό συστατικό πολλών γλυκισμάτων όπως το fondant και το rose scone ένα είδος γλυκού αρτοποιήματος, των πολύ αγαπητών, γαλλικής καταγωγής, guimauves (marshmallows) τις γνωστές καραμέλες μαρσμάλοους. Πολύ εύχρηστη είναι και η ροδοζάχαρη (rose petal sugar), με την οποία αρωματίζουμε και γλυκαίνουμε ταυτόχρονα τσάι και γλυκά.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.
Εκτύπωση