Βελανιδιά (δρύς) φλοιός ( Quersus cortex conc ) ( Oak bark cut )

quercus_stellataΒελανιδιά (Quercus Oak tree) Η βελανιδιά (Δρυς, Oak) Quercus είναι γένος φυτών στο οποίο ανήκουν πάνω από 200 είδη στο βόρειο ημισφαίριο από τα οποία τα κυριότερα Quercus conferta (Πλατύφυλλη βελανιδιά), Quercus sesiliflora (Απόδισκος βελανιδιά), Quercus pedunculata (Ποδισκοφόρος βελανιδιά), Quercus pedunculiflora (Πιλιματοφόρος βελανιδιά), Quercus cerris (Ευθύφλυος βελανιδιά), Quercus aegilops.v – tipica.v – macrolepis (Ήμερη βελανιδιά), Quercus Macedonica (Μακεδονική βελανιδιά), Quercus Crenata (Αγριοβελανιδιά), Quercus brachyphylla,  Quercus ilex (Αριά), Quercus coccifera (Πουρνάρι) και η Quercus  pubesceus (Χρυσοβελανιδιά) της οικογένειας των Φυγιδών (Fagaceae).

Η βελανιδιά είναι ένα πολύ μεγάλο δέντρο, φυλλοβόλο, μακρόβιο το ύψος του οποίου μπορεί να φθάσει μέχρι 45m με γερές ρίζες και κορμό ογκώδη και παχύ. Τα φύλλα του είναι έλλοβα με μικρό μίσχο και τα άνθη του εμφανίζονται σε ταξιανθίες λεία στην κάτω επιφάνεια ανοιχτού χρώματος και οι καρποί της οι δρυοβέλανοι (βεναλίδια) έχουν πράσινο-καφέ χρώμα και για να αρχίσει να τους παράγει απαιτούνται 70 με 80 έτη. Ευδοκιμεί σε πεδινές, ημιορεινές και ορεινές περιοχές και απαιτεί γόνιμα μέτρια υγρά εδάφη με καλή αποστράγγιση. Η βελανιδιά αποτελεί φυσικό εμπόδιο στην εξάπλωση μιας πυρκαγιάς. Είναι δέντρο που καίγεται πολύ δύσκολα και αργό, γι’ αυτό είναι πολύ χρήσιμο να υπάρχουν «ζώνες βελανιδιάς» ανάμεσα στα εύφλεκτα πευκοδάση.

Ετυμολογικά η λέξη Δρυΐδης προέρχεται από το «dru-wid», που σημαίνει «γνώστης δρύινων δέντρων», αλλά «deru» σημαίνει επίσης αλήθεια (truth ή troth), οπότε δίνεται η ερμηνεία «γνώστης της αλήθειας». Το θρυλικό δέντρο των Δρυίδων είναι η αδιαμφισβήτητη «Βασίλισσα του Δάσους». Η ικανότητα της να έλκει τον κεραυνό, η απαράμιλλη επιβλητικότητα της σε συνδυασμό με τη μακροβιότητα της την κατέστησαν ιερό δέντρο του Δια, του Thor, του Dagda, της Κυβέλης, της Εκάτης και του Πάνα, χαρίζει προστασία, υγειά, πλούτο, γονιμότητα, καλή τύχη, και σωματική ρώμη, αλλά μπορεί να καταστρέψει τον απρόσεκτο που ασεβώς θα θελήσει να κλέψει τα μυστικά της, μιας και είναι ένα από τα δέντρα που χτυπάνε πιο εύκολα οι κεραυνοί. Η βελανιδιά από την αρχαιότητα σύμφωνα με τον μύθο είχε μεγάλη δύναμη, ήταν η κατοικία των Δρυάδων, γνωστές Νύμφες των Ελληνικών δασών και κάθε φορά, που τα δέντρα αυτά ξεραίνονταν λέγεται ότι μια νύμφη πέθαινε. Όπως όμως το μυστικιστικό τραγούδι των φύλλων της Ιερής Δρυός της Δωδώνης μπορούσε να αποκαλύψει τα μελλούμενα, έτσι και το βαθύ μελωδικό τραγούδι της βελανιδιάς μπορεί να μας δείξει τον δρόμο για να βγούμε από τα αδιέξοδα μας. Κατά τη διάρκεια του 7ου Σεληνιακού μήνα, οι Δρυΐδες χάραζαν έναν κύκλο στη βελανιδιά, που τον διαιρούσαν σε τέσσερα ίσα μέρη, για να τους προσφέρει προστασία απέναντι στην αστραπή. Αυτή η τακτική λέγεται ότι ακολουθείται ακόμα και σήμερα, όπου συνεχίζουν να χαράζουν αυτό το σύμβολο επάνω στη βαλανιδιά για να αποτρέψουν την καταστροφή του δέντρου. Τα φύλλα της αποτέλεσαν ακόμα τις διακοσμήσεις χρυσών στεφάνων και ιδίως του χρυσού στεφανιού του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Β΄. Υπάρχουν πολλές διάσημες, μεγάλης ηλικίας βελανιδιές. Αρχαίες βελανιδιές μπορεί να βρεθούν σε αυλές σπιτιών ή σε χωράφια όπου είχαν χρησιμοποιηθεί για την οριοθέτησή τους. Πολλές βελανιδιές, μεγάλης ηλικίας, αποκαλούνται «Βελανιδιές του Ευαγγελίου», γιατί κάτω από την πυκνή σκιά τους κηρύχθηκαν τα Ευαγγέλια.

Οι πολύτιμες ιδιότητες του φυτού περιέχονται στον φλοιό του δέντρου αλλά και στις κηκίδες, οι οποίες περιέχουν όπως τις τανίνες, στον φλοιό επίσης περιλαμβάνονται φλοβατανίνη, ελλαγιτανίνη, γαλλικό ή κηκιδικό οξύ. Η βελανιδιά είναι γνωστή για την στυπτική αλλά και αιμοστυπτική της δράση λόγω των συστατικών που τη συνιστούν, ενώ το αφέψημα του φλοιού της είναι πολύ αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση των αναπνευστικών λοιμώξεων. Επίσης με την μορφή κομπρέσας ή πλύσης βοηθάει στην αντιμετώπιση των αιμορροΐδων, στις πρωκτικές ραγάδες, αλλά και στα διάφορα δερματικά προβλήματα και κυρίως στα μικροεγκαύματα. Τέλος η σκόνη του αποξηραμένου φλοιού της βελανιδιάς εάν την εισπνεύσουμε μπορεί να σταματήσει την ρινορραγία και μπορεί να βοηθήσει στους πολύποδες της μύτης, αλλά είναι και ένα ισχυρό στυπτικό και σε μικρές δόσεις χρησιμοποιείται εναντίον της διάρροιας και της δυσεντερίας. Το αφέψημα της φλούδας χρησιμοποιείται κατά των παθήσεων της σπλήνας καθώς και για τη βρογχοκήλη και με εξωτερική επάλειψη για τις χιονίστρες. Οι γαργάρες με το ίδιο αφέψημα ανακουφίζουν τις ερεθισμένες αμυγδαλές και κάνουν καλό σε περιπτώσεις όπως η χαλάρωση των ούλων και η στοματίτιδα. Καβουρντισμένα βελανίδια που αλέθονται και κατόπιν βράζονται χρησιμοποιούνται σαν φάρμακο κατά του κοκίτη.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση του φυτού, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από την χρήση του φυτού.
Εκτύπωση