ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ Ο ΕΡΕΣΙΟΣ
Ο Θεόφραστος ήταν γνωστός φιλόσοφος της αρχαιότητας και θεωρείται συνεχιστής του έργου του Αριστοτέλη, τον οποίο και διαδέχτηκε στη διεύθυνση της Περιπατητικής σχολής. Τις περισσότερες πληροφορίες για την ζωή του τις παίρνουμε από τον Διογένη, συγγραφέα βίων των φιλοσόφων. Ο Θεόφραστος γεννήθηκε το 372π.Χ στην Ερεσό της Λέσβου.

Άρχισε τα  μαθήματά του με τον Λεύκιππο και στη συνέχεια εγκατέλειψε την Ερεσό και μετέβη στην Αθήνα, όπου και ξεκίνησε να ασχολείται με τη φιλοσοφία ως μαθητής του Πλάτωνα. Μετά το θάνατο του δασκάλου του, το 347 π.Χ ακολούθησε τον Αριστοτέλη, ο οποίος εύκολα διέκρινε την φιλομάθεια και την ευφυΐα του, και τον επονόμασε αρχικά Εύφραστο και αργότερα Θεόφραστο. Άλλωστε, ο  σεβασμός και η εκτίμηση που είχε απέναντι στον Θεόφραστο ο Αριστοτέλης αποδεικνύεται όταν το 323 π.Χ ο Αριστοτέλης κατηγορήθηκε για ασέβεια και αναγκάστηκε να καταφύγει στη Χαλκίδα, δώρισε στο Θεόφραστο τη βιβλιοθήκη του και του εμπιστεύτηκε την διεύθυνση της Περιπατητικής σχολής. Ο Θεόφραστος διεύθυνε την σχολή επί 25 χρόνια και σε αυτό το διάστημα δίδαξε αλλά και άφησε πολλά γραπτά. Ο Θεόφραστος μη ασχολούμενος ποτέ ενεργά με την πολιτική, εντρύφησε στην Επιστήμη και την Φιλοσοφία. Πέθανε περίπου το 287π.Χ και μέχρι τότε δίδασκε και εργαζόταν.

Το έργο του Θεόφραστου ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, καθώς υπολογίζεται πως έγραψε συνολικά περίπου 240 έργα τα οποία πραγματεύονται ένα πλήθος θεμάτων γύρω από την Ηθική, τη Λογική, η Ρητορική, την ιστορία των επιστημών ή την μεταφυσική και κυρίως τη Βοτανική και τη Ζωολογία. Σήμερα σώζονται κυρίως αποσπάσματα του έργου του αλλά και ορισμένα πλήρη κείμενα που είναι οι «Περί των Φυτών Αιτιών» (6 βιβλία) καθώς και το πιο γνωστό του έργο, «οι Χαρακτήρες». Τα δύο πρώτα έργα αποτελούν μάλλον τα πρώτα συγγράμματα στον τομέα της Βοτανικής, την εποχή της αρχαιότητας και μέχρι τον Μεσαίωνα. Μια σημαντική παρακαταθήκη του στην βοτανική, είναι ότι έχει «βαφτιστεί» σήμερα προς τιμήν του ο ενδημικός φοίνικας της νότιας Ελλάδας, ως Φοίνικας του Θεόφραστου, καθώς εκείνος ήταν που αναφέρθηκε πρώτος και έντονα για την ύπαρξη αυτού του φυτού στον ελλαδικό χώρο μέσα στο έργο του.

Στους «Χαρακτήρες», ο Θεόφραστος περιγράφει τα εσωτερικά και ψυχικά γνωρίσματα ανάλογα με το ήθος των ανθρώπων, ενώ μέχρι σήμερα δεν είναι βέβαιο αν αποτελούσαν αυτοτελές έργο ή τμήμα κάποιου άλλου ή σημειώματα του Θεόφραστου. Συνολικά περιγράφονται 30 διαφορετικοί χαρακτήρες εκ των οποίων οι 15 περιλαμβάνονταν στην πρώτη έκδοση του έργου (1527), ενώ το 1522 ανακαλύφθηκαν επιπλέον οκτώ και το 1599 ακόμη πέντε. Οι δύο τελευταίοι από τους περιγραφόμενους χαρακτήρες ανακαλύφθηκαν μόλις το 1786. Η ακριβής χρονολογία συγγραφής του έργου δεν είναι γνωστή. Θεωρείται πιθανό πως δεν γράφτηκαν όλοι οι χαρακτήρες συγχρόνως, ενώ άλλοι μελετητές τους χρονολογούν περίπου στο 317 π.Χ. Σε ότι αφορά την σύνθεσή τους, ο Θεόφραστος πιθανότατα στηρίχτηκε ως ένα βαθμό στο έργο του Αριστοτέλη Περί Ηθικής.